Όταν ήμουν παιδί, έβλεπα τα πόδια της μητέρας μου γυμνά και σκασμένα... - Mouna Ahizoune

Μια σωματική και ποιητική performance που διερευνά τη μνήμη του σώματος, την κληρονομιά της μητρότητας και το αθόρυβο βάρος του τραύματος. Μέσα από συμβολικές χειρονομίες, αποσπασματικούς μονολόγους και οικεία τελετουργικά με πέτρα, νερό και ύφασμα, αναδύονται θεματικές όπως ο πόνος, η ανθεκτικότητα και η μεταμόρφωση. Συνδυάζοντας την προσωπική αφήγηση με το συλλογικό βίωμα, το έργο γίνεται ένας τόπος όπου η μνήμη και η τραγική ομορφιά του σώματος πλέκονται σε κοινή εμπειρία.

«Η μνήμη είναι πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες, καθώς τους επιτρέπει να αντλούν από τις αναμνήσεις, τις προσωπικές εμπειρίες και τα συναισθήματά τους για να δημιουργήσουν έργα που μπορούν να ξυπνήσουν κρυμμένα συναισθήματα στον θεατή ή, ίσως, να μην προκαλέσουν τίποτα. Η μνήμη του σώματος είναι ατομική και μερική, είναι στιγμές της ζωής μας που καταλαμβάνουν χώρο στο εσωτερικό τοπίο του σώματος. (…) Αργότερα συνειδητοποίησα ότι ο πόνος είναι το μόνο πράγμα που δικαιολογεί την ύπαρξή μου και μου θυμίζει ότι είμαι ζωντανή σε αυτόν τον χαοτικό κόσμο. Υπάρχει μια παράξενη έλξη για τον πόνο, όταν βρίσκεται κανείς όρθιος στο σκοτάδι, χωρίς να ξέρει πού βρίσκεται, θέλοντας να φωνάξει αλλά ανίκανος να το κάνει, χωρίς τίποτα να τον κρατάει. Αγκαλιάζεις αυτό το σκοτάδι και αφήνεσαι να σε καταπιεί, ακόμα κι αν μοιάζει με το να πιάνεις τον άνεμο με τα χέρια σου (...).»

Η Mouna Ahizoune, με έδρα το Μαρόκο, είναι μία από τις καλλιτέχνιδες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα ανταλλαγής καλλιτεχνών στη Μεσόγειο. Επιλεγμένη από τη Laila Hida, πραγματοποίησε μια μηνιαία παραμονή στο ATOPOS CVC Office of Hydrocommons. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ Art Explora Πειραιά στην Ελλάδα, πραγματοποίησε την περφόρμανς «When I was a child, I used to see my mother’s feet bare and cracked…». Ακούστε παρακάτω την ανάγνωση του κειμένου της περφόρμανς, στα αγγλικά και στα νταρίτζα.

‍