.webp)
When I was a child, I used to see my mother’s feet bare and cracked…
Μια σωματική και ποιητική performance που διερευνά τη μνήμη του σώματος, την κληρονομιά της μητρότητας και το αθόρυβο βάρος του τραύματος. Μέσα από συμβολικές χειρονομίες, αποσπασματικούς μονολόγους και οικεία τελετουργικά με πέτρα, νερό και ύφασμα, αναδύονται θεματικές όπως ο πόνος, η ανθεκτικότητα και η μεταμόρφωση. Συνδυάζοντας την προσωπική αφήγηση με το συλλογικό βίωμα, το έργο γίνεται ένας τόπος όπου η μνήμη και η τραγική ομορφιά του σώματος πλέκονται σε κοινή εμπειρία.
Όλες οι ημερομηνίες
When I was a child, I used to see my mother’s feet bare and cracked…
Μια σωματική και ποιητική performance που διερευνά τη μνήμη του σώματος, την κληρονομιά της μητρότητας και το αθόρυβο βάρος του τραύματος. Μέσα από συμβολικές χειρονομίες, αποσπασματικούς μονολόγους και οικεία τελετουργικά με πέτρα, νερό και ύφασμα, αναδύονται θεματικές όπως ο πόνος, η ανθεκτικότητα και η μεταμόρφωση. Συνδυάζοντας την προσωπική αφήγηση με το συλλογικό βίωμα, το έργο γίνεται ένας τόπος όπου η μνήμη και η τραγική ομορφιά του σώματος πλέκονται σε κοινή εμπειρία.
Η μνήμη του σώματος και η τέχνη συνυπάρχουν σε μια δυνατή και πολύπλοκη σχέση. Η μνήμη τροφοδοτεί την έμπνευση πολλών καλλιτεχνών: επιτρέπει να αντλήσουν από προσωπικές αναμνήσεις, βιώματα και συναισθήματα και να δημιουργήσουν έργα που μπορεί να ξυπνήσουν κρυμμένα αισθήματα στον θεατή — ή, ίσως, να μην ξυπνήσουν τίποτα. Εδώ ακριβώς αποδεικνύεται η πολυπλοκότητα: η μνήμη του σώματος είναι ατομική και μερική· δύσκολα μεταφράζεται ή μεταδίδεται πιστά. Είναι κάτι που απλώς νιώθουμε — στιγμές της ζωής που καταλαμβάνουν χώρο στο εσωτερικό τοπίο του σώματος και, κάποιες φορές, διαγράφονται πάνω του βίαια και όμορφα.
Όσο πιο τραγικές και βίαιες είναι οι αναμνήσεις, τόσο πιο καθαρές και ισχυρές μένουν. Δεν μπορούμε να τις διαγράψουμε ή να τις εξαγνίσουμε. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αυτόν τον πόνο — αλλά προσπαθούμε. Και όταν δεν τα καταφέρνουμε, τον κουβαλάμε· με τον καιρό συνηθίζουμε το βάρος του και γίνεται μέρος μας. Γινόμαστε ένα με αυτό, μια ενιαία μάζα, και μαθαίνουμε να περπατάμε με άλλον τρόπο.
Συχνά νιώθω πως τα πόδια δέχονται το μεγαλύτερο πλήγμα — είναι αυτά που κουβαλούν τα πάντα. Η πλάτη και οι ώμοι απλώς βοηθούν. Τα πόδια σε κρατούν όρθιο· και ίσως ποτέ δεν προσπάθησες να τα κοιτάξεις, να σκεφτείς την απόσταση ανάμεσα στα πόδια σου και στα μάτια σου — μια απόσταση που είναι ταυτόχρονα κοντά και μακριά.
Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη
Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη
Δεν προσπαθώ να υπερασπιστώ ή να αποδείξω οτιδήποτε. Απλώς μοιράζομαι σκέψεις, πράγματα που περνούν από το μυαλό — ή από την καρδιά, αν προτιμάς. Είμαι ένα τραγικό σώμα. Κάθε κομμάτι του έχει τη δική του ιστορία. Τώρα είμαι απλώς ένα κέλυφος, ένα απομεινάρι του όλου, και ό,τι απομένει είναι θραύσματα. Αυτό που έχει σημασία πια είναι το κέλυφος. Συνειδητοποίησα ότι ο πόνος είναι εκείνος που, με κάποιον τρόπο, νομιμοποιεί την ύπαρξή μου και μου θυμίζει ότι είμαι ζωντανή μέσα σ’ αυτόν τον χαοτικό κόσμο.
Υπάρχει μια παράξενη έλξη προς τον πόνο όταν βρίσκεσαι στο σκοτάδι, χωρίς να ξέρεις πού είσαι: κρυώνεις, θέλεις να φωνάξεις αλλά δεν μπορείς, δεν έχεις τίποτα να κρατηθείς. Αγκαλιάζεις το σκοτάδι και το αφήνεις να σε καταπιεί, ακόμα κι αν μοιάζει με την προσπάθεια να πιάσεις τον άνεμο με τα χέρια. Κι όμως — τι μπορείς να κάνεις; Το απολαμβάνεις, σε όλες του τις μορφές.
Στην περίπτωσή μου βρήκα τα πόδια της μητέρας μου, το σκοτάδι και τον Ασγκίν. Τα πόδια τα έχω ήδη εξηγήσει. Το σκοτάδι είναι αυτονόητο. Και ο Ασγκίν;
Ο Ασγκίν είναι σαν εμένα. Ασγκίνα — μια πέτρα από πηλό, σκληρή και ραγισμένη, αλλά που σπάει εύκολα. Αντιφατική στη λεπτομέρεια: αιχμηρή και ταυτόχρονα εύθραυστη. Το χρώμα της προσεγγίζει το χρώμα του δέρματος, το χρώμα του σώματος — και ο συμβολισμός αυτού είναι σημαντικός.
Από όλα αυτά ήθελα να εκφράσω την αντίφαση μέσα μου και την αντίφαση στην οποία ζούμε όλοι σε αυτόν τον νέο κόσμο. Τα πόδια μας μας θυμίζουν την ελευθερία, τον ουρανό, τα φτερά — ακόμη και όταν είναι μελανιασμένα ή βουτηγμένα στο αίμα. Η πέτρα, αντίθετα, είναι βαριά, ακινητοποιημένη και ανθεκτική. Και τα πόδια ζουν όσο ζει το σώμα.
Η καλλιτέχνις Mouna Ahizoune, με έδρα το Μαρόκο, συμμετέχει στο πρόγραμμα Art Explora Crossed Residency της Μεσογείου και, κατόπιν επιλογής της Laila Hida, πραγματοποιεί μηνιαία καλλιτεχνική φιλοξενία στο ATOPOS cvc Office of Hydrocommons.
Mouna Ahizoune
Η Mouna Ahizoune δραστηριοποιείται κυρίως στην περφόρμανς, το κείμενο, τη γλυπτική και στη χρήση πρώτων υλών όπως η πέτρα. Η έρευνά της εξετάζει το σώμα ως φορέα μνήμης και κατώφλι μεταμόρφωσης: ένα σώμα που αντιστέκεται, που επαναλαμβάνεται, που αντέχει και που, μέσα από την περφόρμανς, επιχειρεί να μεταδώσει όσα δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια.
Συχνά αντλεί έμπνευση από αντικείμενα της καθημερινότητας — εργαλεία βάρους, ρυθμού και επανάληψης — τα οποία ενσωματώνουν τόσο τη σωματική προσπάθεια όσο και ένα συμβολικό φορτίο. Μέσα από αυτά τα αντικείμενα και τις χειρονομίες, αναστοχάζεται πάνω στην αντοχή του σώματος, την επιμονή των συνηθειών και τη σιωπηλή μνήμη που είναι χαραγμένη σε απλές αλλά ουσιαστικές πράξεις.
Σήμερα επιδιώκει να διευρύνει την έρευνά της: να τη μετακινήσει, να την ανοίξει σε νέα πλαίσια και να τη φέρει σε διάλογο με διαφορετικούς χώρους, συναντήσεις και προοπτικές.
Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Διεύθυνση
Port of Piraeus, Gate E8, Stage
Προσβασιμότητα
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου, 19:00 - 19:30
Ασφάλεια
ΠΡΌΣΘΕΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ
ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ Επί του σκάφους
“ΠΑΡΟΥΣΑ” ΕΜΒΥΘΙΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Η έκθεση αυτή, που δημιουργήθηκε με την εξαιρετική συνεργασία του Μουσείου του Λούβρου, αναδεικνύει τις γυναικείες μορφές του μεσογειακού πολιτισμού μέσω της ψηφιοποίησης και της μοντελοποίησης μέρους των συλλογών του Λούβρου. Πρόκειται για μια εμπειρία σε δύο στάδια: μια εισαγωγική ταινία που δίνει το απαραίτητο πλαίσιο, ακολουθούμενη από μια εμβυθιστική εμπειρία σε ένα τούνελ μήκους 16 μέτρων που καλύπτεται από 120 τετραγωνικά μέτρα οθονών LED.
ΕΝΑ ΗΧΗΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Μια εμβυθιστική ηχητική εμπειρία σχεδιασμένη από την Ircam, που προσκαλεί το κοινό να εξερευνήσει τον πλούτο και την ποικιλομορφία της Μεσογείου μέσω ακουστικών εξοπλισμένων με χωροθετημένο ήχο.
.webp)
Elisa Von Brockdorff
Οι καλλιτέχνες
ΣΥΧΝΈΣ ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ
Ναι, το σκάφος είναι ελεύθερα προσβάσιμο στο χώρο του ξενοδοχείου. Ωστόσο, μπορείτε να κάνετε προ-κράτηση της θέσης σας ηλεκτρονικά στον ιστότοπό μας.
Για λόγους ασφαλείας και για την προστασία του σκάφους, τα ψηλά τακούνια και οι γόβες δεν επιτρέπονται στο σκάφος.
Το πλοίο του μουσείου είναι ανοιχτό σε όλους δωρεάν. Για να μάθετε σε ποια αποβάθρα θα είναι αγκυροβολημένο ή για να κλείσετε εκ των προτέρων τη θέση σας, συμβουλευτείτε τη σελίδα που είναι αφιερωμένη στην πόλη σας.
Στο χώρο του Φεστιβάλ έχουν δημιουργηθεί κατάλληλες εγκαταστάσεις για την υποδοχή και την πρόσβαση ατόμων με μειωμένη κινητικότητα. Το σκάφος είναι εξοπλισμένο με ράμπα πλάτους 1m, προσβάσιμη σε άτομα με μειωμένη κινητικότητα, αλλά μπορεί να χρειαστεί η βοήθεια τρίτου προσώπου λόγω της κλίσης του πάνω από 6%. Είναι δυνατή η πρόσβαση στο πρυμναίο κατάστρωμα και στην καθηλωτική έκθεση. Ωστόσο, το ανώτερο κατάστρωμα δεν είναι προσβάσιμο. Παρακαλούμε να μας ενημερώσετε εκ των προτέρων για τυχόν ειδικές απαιτήσεις προσβασιμότητας, ώστε να προβούμε στις απαραίτητες ρυθμίσεις.